معراج السعاده صفحه 922

و از برای صاحب این صفت چند مرتبه است :

مراتب صاحب صفت فوق

اول آنکه : طالب مدح و آوازه بوده باشد ، به حیثیتی که به هر نوع ممکن شوددر صدد حصول آن برآید . حتی به ریا کردن در عبادات ، و ارتکاب محرماتی که باعث دست آوردن دل مردم باشد . و این شخص از اهل شقاوت ، و غریق دریای هلاکت است .

دوم آنکه : طالب مدح و ثنا باشد و او را از خوش آمدگویی خوش آید ، و لیکن نه به حدی که در تحصیل آن متوسل به محرمات شود ، بلکه همین قدر به واسطه امور مباحه ، هر قدر که حاصل شود به آن اکتفا کند . و چنین شخصی اگر چه هنوز به هلاکت نرسیده اما در حدود هلاکت است ، چون کسی که طالب دست آوردن دل مردم باشد ضبط خودرا نمودن در جمیع افعال و اقوال به نحوی که به معصیتی نیفتد در غایت اشکال است .

سوم آنکه : طالب مدح و ثنا نباشد و سعی در حصول آن نکند اما اگر کسی مدح اوگوید شاد گردد و او را نشاطی حاصل شود . و این مرتبه اگر چه نقصان است و لیکن برآن ، گناهی مترتب نیست .

همچنان که مروی است که : «شخصی به خدمت حضرت امام محمد باقر علیه السلام عرض کرد که : مردی عمل خیری می کند اگر کسی او را در آن عمل ببیند او شادمی شود . حضرت فرمود : باکی نیست هیچ احدی نیست که نخواهد خدا عمل خیر او راظاهر کند لیکن به شرط اینکه آن