معراج السعاده صفحه 923

عمل را از برای این نکرده باشد» . (1)

چهارم آنکه : سعی در حصول مدح نکند ولی چون کسی مدح او را کند به نشاط آید ، و لیکن از این نشاط و سرور ، دلگیر باشد و طالب آن باشد که خود را به مرتبه ای برساند که از مدح و ثنا شاد نگردد . و این شخص در مقام مجاهده است .

اسباب مدح و خوش آمدگویی

و بدان که : از برای حب مدح و خوش آمدگویی چند سبب است :

اول : بر خوردن به کمال خود ، زیرا مرتبه کمال در نزد هر کسی محبوب ، و فی نفسه کمال از برای هر نفسی مطلوب است . پس هر گاه کسی به کمالی از خود بر می خورد ولذت می برد و به نشاط می آید ، و مدح و ثنای مردم باعث آن می شود که آن شخص به کمالی از خود بر می خورد و به این جهت اگر این مدح از شخصی خبیر دانا که حراف ولاف زن نباشد صادر شده باشد لذت آن اعظم و ابتهاج به آن بیشتر است . و اگر آن مدح ، صادر از شخص نادان حراف چرب گوئی باشد این قدر لذت نمی بخشد . و بسا باشد که آدمی به کمال خود برخورده باشد و لیکن به آن ملتفت نباشد و از مدح دیگران به آن ملتفت شود به این جهت لذت یابد . و از این قبیل است مدح به صفاتی که ظاهر ومحسوس است ، چون سفیدی رخسار و اعتدال قامت و حسن صورت و نسبت بلند وامثال اینها .

دوم : آن است که مدح و ثنا ، دلالت می کند بر اینکه دل