معراج السعاده صفحه 927

باد .

معالجه کراهت از مذمت

و اما علاج کراهت از مذمت نیز از آنچه مذکور شد ، معلوم می شود . و خلاصه آن ، آنکه : آن شخص که تو را مذمت می کند اگر در آن مذمت صادق است ، و غرض اوپند و نصیحت است ، پس چه جای کراهت و دشمنی است . بلکه سزاوار آن است که : ازمذمت او شاد شوی . و او را دوست خود دانی . و سعی کنی در ازاله آن صفت مذمومه از خود . و چه قبیح است که کسی عداوت کند با کسی که او را هدایت و نصیحت می کند .

به نزد من آن کس نکو خواه توست*** که گوید فلان چاه در راه توست

چه خوش گفت آن مرد دار و فروش*** شفا بایدت داروی تلخ نوش

و اگر قصد او ایذا و نکوهش تو است باز سزاوار نیست که تو آن را مکروه شماری وبغض آن شخص را به خود راه دهی ، زیرا اگر تو به آن عیب جاهل بودی او تراآگاهانید . و اگر غافل بودی تو را متذکر ساخت . و اگر متذکر آن بودی ، قبح آن را به تونموده . به هر تقدیر نفع او به تو رسیده نه ضرر . و اگر در آن مذمتی که کرده دروغ گفته باشد و تو از آن بری ء باشی ، پس اولا ، بدان که : مذمت و افترای او کفاره گناهان تو است و به عوض آن ثوابهای او از نامه اعمالش به دیوان تو نقل می شود ، و چه از این بهتر که بی آنکه زحمتی کشی گناهان تو ساقط ، و ثواب از