معراج السعاده صفحه 956

توهمات وافکار به دل او می افکند تا اینکه اندک میلی به ریا از برای او پیدا می شود و دل او رامضطرب می گرداند . و اگر در آن وقت آن کس خود کراهت از آن حالت داشته باشد وبا نفس خود مجادله نماید و بر آن متغیر گردد بر او گناهی نیست ، و عبادت او فاسدنمی شود . و باید که اگر چنین وسوسه ای از شیطان حاصل شود به آن التفات نکرد . ومتوجه آن نشد . و دل را مشغول عبادت گردانید . و حضور قلب در عبادت را از دست نداد . و به مجادله شیطان و معارضه با آن نپرداخت ، زیرا می شود که شیطان از ریا کردن کسی مایوس باشد اما توهم ریا را به خاطر او بگذراند ، به جهت این که او در صددمعارضه و مجادله دفع آن توهم برآید و از حضور قلب باز ماند . و اگر آدمی پی دفع آن توهم رود و مشغول جواب شیطان گردد ، شیطان به مطلوب خود می رسد و دست ازآن شخص بر نمی دارد . و اما هرگاه ملتفت آن نگردد و به قوت قلب ، متوجه عبادت شود از او مایوس می شود و دیگر پیرامون او نمی گردد .

پس سزاوار مؤمن آن است که : همیشه در دل خود ریا را مکروه داشته باشد و خاطرخود را به قصد قربت قرار بدهد . و چنان در نزد خود مخمر کند که امثال این توهمات و خطرات از وساوس شیطان لعین است و التفات به آنها نکند . و به همان چیز که خاطرخود را به آن قرار داده اکتفا نماید . بلکه در عبادت و