معراج السعاده صفحه 996

قدر احتیاط را در غسل ، که اهم است ، نمی کنند . بلکه گاه است در نماز و سایر عبادات ، که وضو به جهت آنهاست ، اصلا احتیاطی به جا نمی آورند ، و در مکان نماز و جامه خود که صحت نماز بر حلیت آنها است ، مطلقا احتراز نمی کنند .

و گروهی دیگر در امر نیت وسواس می کنند . و شیطان چنان بر ایشان غالب شده ، که نمی گذارد نیت صحیحی از ایشان به عمل آید . و ایشان را مشوش می سازد ، تا فضیلت وقت و ثواب جماعت از ایشان فوت گردد . و آن را مکرر می کنند . و در تکبیره الاحرام ، احوال غریبه به جا می آورند . و همین احتیاط در اول نماز است . و بعد از آن غافل می شوند و در هیچ جزئی دیگر از نماز احتیاط نمی کنند ، و حضور قلبی ندارند و گمان می کنند که کار نیکی می کنند .

و بعضی دیگر در دقایق قرائت وسواس می کنند و در اخراج حروف از مخارج ، سعی بلیغ می نمایند . و در «تشدیدات و ادغامات» (1) و «غنه و اماله» (2) جد و جهد می کنند ومطلقا در غیر این ، از مسائل و حضور قلب اهتمامی ندارند و چنان پندارند که همین که قرائت صحیح باشد ، نماز مقبول است . و حال آنکه : امر قرائت در نهایت سهولت است واکثر حروف خود از مخارج بیرون می آید و دو سه حرفی که محل اشتباه می شود ، تصحیح آن در نهایت آسانی است . و سایر قواعد قرائت را حجیتی از برای آنها نیست . واکثر قواعد آن منتهی می شود به یک نفر مخالف مذهب