عبرت های روزگار صفحه 113

زده و به دست تو بسپارم. عقیل! تو طاقت اتلاف و تضییع حق یک تن را نیز نداری، من چگونه توانِ تلف ساختنِ حقوق ملتی را داشته باشم؟! عقیل! تو، آنچه را که من خواستم نخواهی کرد، و من نیز آنچه تو خواهان آن هستی نخواهم نمود.

آری، علی حکومت را جز برای عدل و عدالت نمی خواهد.

آیه ای دیگر

«یا ایُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَصابِرُوا وَرابِطُوا اتَقُو اللَّه لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون» (1) ای اهل ایمان! در کنار توفان ناملایمات، شکیبا بوده و صبوری کنید، و صیانت نفس را از کف ندهید.

آدمی را پوست نامدبوغ دان***از رطوبت ها شده زشت و گران

تلخ و تیز و مالشِ بسیار دِه***تا شود پاک و لطیف و با فِرِه

ور نمی تانی رضا ده ای عَیار***

گر خدا رنجت دهد بی اختیار

که بلای دوست تطهیر شماست***علم او بالای تدبیر شماست (2)

والبته، کسی پر شکیب تر و بردبارتر از علی نبود، چرا که به قدر وی کسی ناکامی نچشید، و تلخکامی نکشید. و تو گویی سهولت و آسانی، علی را پاک از یاد برده بود، و تلخی و مرارت و نج و سهولت، از همه، بر او مشتاق تر بود.