عبرت های روزگار صفحه 118

«الَّذِینَ یُومِنُونَ بِالْغَیب وَیُقیِمُونَ الصَلاه وَمِمَّا رَزَقْناهُم یُنْفِقُون» (1) و اینهمه را نیز از سر عشق و دلدادگی و رغبت و میل تمام، تن می دهند.

در نگنجد عشق در گفت و شنید***عشق دریایی است قعرش ناپدید

قطره های بحر را نتوان شمرد***

هفت دریا پیش آن بحر است خرد (2)

و اساساً درسی که مقصود و منظورِ نظر پروردگار از پدید آوردن کارگاه هستی است چیزی جز عشق ورزی و عشق آموزی نخواهد بود.

عاشق شو ورنه روزی کار جهان سرآید***ناخوانده درس مقصود در کارگاه هستی (3)

البته، نشان عاشقی، دل دادن و دلبستن به خواست و خواهش معشوق است.

و آن معشوق یکتا در نوشته ای با نام قرآن کریم مجموعه خواست های خویش را برشمرده است.

و آنان که عاشقانه به کار می بندند چه داد و ستدی که در بازار قیامت به پا خواهند کرد.

ترازو

در این بازار دنیا داد و ستدها بر اساس سنجش است. و ابزار سنجش نیز ترازوست. و ترازوها گونه گونه. چرا که متاع و کالاهای این جهانی نیز گونه گون و مختلفند. از این رو با همان ترازو که طلا را سنجش می کنند، ارْزَن را نمی سنجند.

وگرنه سنجشی حق و صحیح نخواهد بود.

1- [1] بقره/ 3.
2- [2] مثنوی معنوی، دفتر پنجم، بیت 2731 و 2732.
3- [3] حافظ.