عبرت های روزگار صفحه 120

و از همین روست که بر کسی کمترین ستمی نخواهد رفت.

«فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شیئاً» (1) و چیزهایی که در پیش چشم ما به حساب نمی آیند، حسابرسی می شوند.

«وَ ان کانَ مِثْقالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ اتَیْنا بِها» (2) و البته به دنبال توزین و سنجش، همه چیز آفتابی و روشن می شود.

و آنجاست که چه عملهایی سبک، بی وزن و بی مقدار می نمایند، هر چند که در دنیا حجیم و بزرگ می نمودند.

و عمل هایی نیز وزین، سنگین و پربها و گرانقدر، اگر چه در دنیا به چشم اهل دنیا نمی آمدند.

«فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازِیْنُهُ فَاولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُون

وَمَن خَفَّتْ مَوازِیْنُهُ فَاولئکَ الَّذِیْنَ خَسِرُوا انْفُسَهُم» (3) آنانکه کفه کردارشان سنگین و با وزانت است رهایی می یابند، و آنانکه کردارِشان خفیف و سبک باشد در این بازی بازنده اند.

پاداش

و آنکاه هنگامه پاداش و مزد فرا می رسد:

«فَامَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازِیْنُهُ فَهُوَ فِی عِیْشَهٍ راضِیَه» (4) آنانکه برخوردار از عمل هایی وزین و موزون باشند در عیض و نوش و طَرَب غرقه می شوند. و تا خدا بر کرسی خدایی است گرد ملال نمی بینند، و البته آنچه می خواهند در کف ایشان است و هرگز از کف نمی دهند.

1- [1] انبیاء/ 47.
2- [2] انبیا/ 47.
3- [3] مؤمنون/ 102، 103.
4- [4] قارعه/ 6.