عبرت های روزگار صفحه 161

شیدای علی

اشاره

برکاتِ سرزمین طوس، همواره، مبارک بوده است.

و همچون ابرها که از دل دریا بر می خیزند و به آسمان می روند و آنگاه بر خاک های خشک و تشنه دور و نزدیک، سخاوتمندانه، فرو می بارند، و سبزه و طراوت را به بار می آورند، خاک طوس نیز خاستگاه چهره های پرفروغ مردانی بوده است که با بارِشِ دانش خویش دل های تشنه و طالب و مستعد را حیات و نشاط بخشیده اند.

و البته، نشاط و حیات، همچون آب، پیوسته به دنبال تشنه و طالب است.

تشنگان گر آب جویند از جهان

آب جوید هم به عالم تشنگان [1] و پیوسته از خداوند این تشنگی و طلب را بخواهید. و هم بخواهید که احساس کاذب سیری را از ذائقه شما برگیرد.