عبرت های روزگار صفحه 39

و پاره ای نیز بیشتر.

اما، کسی که از آغاز عمر، خود را جز به زیر سایه خدا پناه نداده و پروردگار را همان گفت، که ایاز به محمود، چنین کسی، به شتاب برق، تمام این راه طولانی را سریع و تند عبور می کند.

و شما نمی دانید آنهایی که بر این جاده می گذرند چه دلواپسند. و هراسناک.

چون به چشم خود می بینند که ناگاه گشوده، و توده ای عظیم به درون آن، که جهنم و آتش الیم خداست، فرو می ریزند.

پس برادران و خواهران، جاده ای جز جاده خدا را طی نکنید. که طی نمودن آن، انسان را هزاران سال در قیامت اسیر، و در آخر نیز به جایی نمی رساند.

خداوند، چه سفارش زیبایی در سوره انعام دارد:

«وَأَنَّ هذَا صِرَاطِی مُسْتَقِیماً فَاتَّبِعُوهُ وَلَاتَتَّبِعُوا السُّبُلَ» (1) جاده های گناه و خطا را طی نکنید. و تنها راه و جاده مرا دنبال کنید.

بهره سوم

بهشت نیز دستاوردی دیگر است برای آنان که راه خدا را می پیمایند، که به محض ورود ایشان درب ها خود گشوده می شود.

«حَتَّی إِذَا جَاؤُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا» (2) و برای اینکه دل هاشان قوی و گرم، و مطمئین باشد، به محض ورود، فرشتگان می گویند:

«سلامٌ عَلَیکم»

درود بر شما

می دانید این سلام چقدر پر بهاست؟

چرا که با این سلام است که وجود آدمی سراسر رجا، امید، شادی، و سرور