عبرت های روزگار صفحه 68

ظلم عظیم

و اگر به اختیار خود، از آن کاروان، جدایی و دوری جویند، و پیشوا و مقتدا و رهبرانی غیر از آن بزرگواران که خداوند از آنان یاد فرموده است برگزینند، به ظلمی عظیم خود را آلوده، و رنج و عذاب بی پایان حق را بر خود خریده اند. چرا که تمام نعمت ها، دَهِش ها، و بخشش های خداوندی را، اعم از جسم و جان و مشاعر و احساسات، و نیز نعمت هایی که بیرون از تن و جان است، با اقتدا و پیروی از ناپاکان، در غیر مقام و جایگاه خود خرج و صرف نموده اند. و این چیزی جز ظلم و تجاوز نمی باشد.

پیامبران

نعمت های الهی، هرکدام، جایی خاص برای مصرف دارد، که در جای خود نیز بیان شده است. حال، اگر کسی این نعمت ها را در محلی جز آنجا که خداوند معین فرموده است، خرج و صرف نماید، از مرز و حدود آنها تجاوز نموده است.

و افزون بر این، زحمات پاکان، پاکدلان و نیکان را نیز رعایت نکرده است. چون آنان به دلیل طهارت و قدس و شایستگی خود، تا روزگار قیامت بر گردن همگان حق دارند. چرا که میان انسان و پیامبران و امامان، اتصال، پیوستگی، و ارتباطی حقیقی و باطنی و معنوی وجود دارد.

«إِلَی مَدْیَنَ أَخَاهُمْ شُعَیْباً» (1) قرآن مجید، پیامبران را برادران مردم به شمار آورده است. و البته، برادر بر برادر حق دارد. هرچند انسان ها فریاد کنند که ایشان بر ما حقی ندارند. اما خداوند این فریاد را به چیزی نمی خرد.

بی مهری

افزون بر صرف نعمتها در جایگاهی جز جایگاه خود که ظلمی فاحش