عبرت های روزگار صفحه 90

خداوندی است. چرا که سوختن در آتش و ساختن در زندان بسی سودمندتر از آن یافتند که خداوند را بنده نباشند.

والبته اندکی از فیض و پاداش این بندگی، اگر میان مردم آلوده عالَم نشر دهند بی گمان بهشت بر ایشان واجب و ضرور می شود.

اعماق حقیقت

یوسف، با همه چیز ساخت جز با گناه و خطا و خلاف.

تکیه کلام یوسف در مخالفت با هر خلاف این بود که می گفت:

«مَعاذَ اللَّه» (1) چرا که سینه اش پاک بود، و تا ژرفا و اعماق حقیقت ها را می دید. و اگر نمی دید البته آلوده و تردامن می شد.

هر که آخر بین بُوَد مسعود وار

نبودش در دم زره رفتن عثار (2) «وَلَقَد هَمَّت بِه وَهَمَّ بِها لَوْلا أنْ رأی بُرْهانَ رَبِّه» (3) این بود که یوسف زلیخای زیبا و جوان و سیمین ساق، با جهانی غمزه و ناز، و کرشمه ها و عشوه های بی حد نمی دید، بلکه زشتی می دید و سیاهی. و تباهی.

و تیرگی.

گر ببینی یک نفس حُسنِ وَدُود***اندر آتش افکنی جان و وجود

جیفه بینی بعد از آن این شُرب را***چون ببینی کرّ و فرّ قرب را (4)

1- [1] پناه می برم به خدا. یوسف/ 23.
2- [2] مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بیت 3371.
3- [3] آن زن آهنگ او کرد. و اگر نه برهان پروردگارش را دیده بود. او نیز آهنگ آن زن می کرد. یوسف/ 24.
4- [4] اگر لحظه ای جمال خداوند مهربان را ببینی جان و تن خود را در آتش می افکنی. و بعد از آن آب زلال این دنیا را همچون مردار، گندیده می یابی. مثنوی معنوی، دفتر چهارم، بیت 325 و 3216.