تجربه شیرین ندامت صفحه 149

لاتَجْعَلُونی کَقَدَحِ الرّاکِبِ ، فَإِنَّ الرّاکِبَ یَمْلاَُ قَدَحَهُ فَیَشْرِبُه إِذا شاءَ ، إِجْعَلُونی فی أَوَّلَ الدُّعاء وَ فی آخِرِهِ وَ فی وَسَطِهِ . (1)

مرا مثل ظرف آب کسی که سوار مرکب است قرار ندهید چرا که شخص سواره ظرف آبش را پر می کند و هر گاه خواست از آن می آشامد ، بلکه مرا در

ابتدا و انتها و وسط دعا قرار دهید .

گویا مقصود پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) از این سخن آن است :

آن گونه که عادت سواران است که ظرف آب را در انتهای مرکب خویش ، پشت سر ، میان خورجین می نهند و هرگاه بدان احتیاج پیدا کرده سراغش می روند ; با من رفتار نکنید . بلکه یاد من و صلوات بر من و آل مرا در ابتدا ، انتها و وسط دعای خویش بیاورید ، تا دعایتان مستجاب گردد و از برکات آن کاملاً برخوردار شوید .

امام صادق (علیه السلام) در حدیث پرباری ، با صراحت بدین مطلب سفارش می کنند :

هر کس حاجتی به سوی خدا دارد ، باید با صلوات بر محمد و آل محمد (علیهم السلام)شروع کند ، سپس حاجتش را بخواهد و در انتهای دعا نیز صلوات بفرستد . به راستی خداوند ، کریم تر از آن است که ابتدا و انتهای دعایی را بپذیرد ، امّا وسط دعا را رها کند و نپذیرد . چرا که ، صلوات بر محمد و آل محمد (علیهم السلام) از درگاه خدای متعال محجوب نمی ماند ( و مستجاب می گردد ) . (2)

در حدیث دیگری آن حضرت ، صلوات نفرستاندن را یکی از علل عدم استجابت دعا می شمارند :

لا یَزالُ الدُّعا مَحْجُوباً عَنِ السَّماءِ حَتّی یُصَلّی عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد (علیهم السلام) . (3)

« هر دعایی دائماً از آسمان محجوب است ( و بالا نمی رود ) ، مگر آن که ( در کنار آن ) بر محمّد و آل محمّد (علیهم السلام) صلوات