تجربه شیرین ندامت صفحه 37

إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیَزوی عَنْهُ الرِّزْقُ . (3)

بنده گناهی را انجام می دهد ، روزی از او برمی گردد .

علامه مجلسی بعد از نقل این روایت می فرماید :

این مطلب کلیّت ندارد

بلکه این سخن درباره غیر مستدرجین است ( اما کسانی که در حال استدراجند ، خدا آن ها را به حال خود واگذاشته و روزی بیشتری به آنان می دهد تا به خیال این که خدا آن ها را مؤاخذه نمی کند ظلم و گناه بیشتری کنند و بر عقوبت و عذابشان افزوده گردد ) بسیاری از کسانی که مرتکب گناهان کبیره می گردند نیز روزیشان زیاد می گردد . (4)

این بدان خاطر است که چنین افرادی در حال استدراجند و خداوند درباره آنان می فرماید :

( وَالَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لایَعْلَمُونَ ) . (5)

کسانی که آیات ما را تکذیب می کنند ( با مهلتی که به آنان می دهیم ) آن ها را به عذاب و هلاکت می افکنیم به گونه ای که نمی فهمند .

اما مؤمنان و شیعیان امیرالمؤمنین (علیه السلام) پس از گناهی که مرتکب می شوند به انواع بلاها و سختی ها ، از جمله فقر و تنگ دستی گرفتار می شوند تا از خواب غفلت بیدار گشته ، نسبت به گناه خویش توبه و استغفار کنند تا گناهانشان شستوشو شود و ابواب ارزاق مادی و معنوی به رویشان گشوده گردد .

آری ! ارتباط گناه با تنگ دستی و کم شدن روزی ، آن قدر شدید و حساب شده است که در بعضی از روایات ، نیّت گناه نیز به عنوان یکی از عوامل محرومیّت از روزی شمرده شده است !