فرهنگ اخلاق صفحه 26

«اخلاق نیکو بخشش و عطایایی از جانب خداوند است. هر گاه بنده ای را دوست بدارد به او خلق نیکو عطا می فرماید...».

قسمت دوم

اخلاق کریمه راهنمایی است به راه رستگاری:

مولا امیر مؤمنان علیه السلام می فرمایند:

«لَوْ کُنَّا لا نَرْجُو جَنَّهً وَ لا نَخْشی ناراً وَ لا ثَواباً وَ لا عِقاباً، لَکانَ یَنْبَغِی لَنا أَنْ نَطْلُبَ مَکارِمَ الْأَخْلاقِ، فَإِنَّها مِمَّا تَدُلُّ عَلی سَبِیلِ النَّجاحِ...».

«بر فرض که امیدی به بهشت نمی داشتیم و از آتش دوزخ نمی هراسیدیم و پاداش و کیفری در کار نبود، باز هم سزاوار بود که خواستار خُلق های بزرگوارانه و صفات عالی باشیم، چه آنکه این ها از اموری است که به رستگاری راهنمایی می کند.».

شخصی پس از شنیدنِ این سخن گهربار، عرض کرد:

«پدر و مادرم فدای شما باد ای امیر مؤمنان ! آیا این گفتار را از رسول خدا صلی الله علیه وآله شنیده اید؟ فرمودند: آری و برتر از آن را! هنگامی که اسیران طایفه طی را آوردند، در میان آنان بانویی بود زیبا... (و بسیاری از اوصاف او را برشمردند) گفت: من دختر حاتم طائی هستم. رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: رهایش کنید زیرا پدرش مکارم اخلاق و صفات عالی انسانی را دوست می داشت!

ابوبرده بپا خاست و عرض کرد:

ای رسول خدا ! خداوند مکارم اخلاق را دوست می دارد؟ فرمودند: ای ابابرده ! هیچ کس داخل بهشت نمی شود مگر به نیکی اخلاق.».(1)