فرهنگ اخلاق صفحه 300

9 – فکر

اشاره

فکر چراغی است روشنگر که راه و طریق سالک را روشنی می بخشد و مائده ای است آسمانی که وی را در مسیر حرکت به طرف کمال تغذیه نموده، نیرومند می گرداند.

فکر سازنده و تفکّر صحیح ریشه در یاد خدا دارد و زمینه آن با تحمّل دشواری های فراوان و صیانت نفس از وساوس شیطانی و خطورات نفسانی، و پس از گذراندن دورانی از سلوک همراه با یاد خدا و ذکر پیوسته فراهم می گردد.

فکر شاهراه تکامل، نردبان ترقی و کلید خزینه های علوم و معارف حقّه است. با گشوده شدن باب فکر بر سالک، توجّه تامّ و حضور قلب کامل با سهولت بیشتری برای او میسّر خواهد گردید و در این هنگام است که خردمندانه در همه حال به یاد خداست. دل را یکپارچه از غیر یادِ یار فارغ، و زبان را پیوسته به ذکر حضرت دوست مشغول می سازد. و به یمن مداومتِ همین ذکر و یاد و فکر است که دل از اشراقات خورشید جمال محبوب مطمئن، سینه از تابش انوار عظمت جنابش منشرح، اسباب اُنس و انقطاع حقیقی از غیر حقّ فراهم، و محبّت به ساحت اقدسش در دل و جان آن چنان ریشه دار می گردد که جز با یاد حضرتش آنی قرار و آرام نخواهد داشت.

مدارج تفّکر

تفکّر دارای مراتب و درجات مختلفی است: فکر در زمینه کمالات و صفات و اسماء الهی و اسرار و حکمت های جهان آفرینش، تفکّر در اطوار و حالات نفس، تأمّل در احوال دنیا و فنای آن و عبرت گرفتن از شرح حال گذشتگان،