فرهنگ اخلاق صفحه 383

و حاصل همه زندگی را بر باد دهد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به ابوذر غفاری - رضوان اللَّه علیه - می فرمایند:

«اَلْحَقُّ ثَقِیلٌ مُرٌّ وَ الْباطِلُ خَفِیفٌ حُلْوٌ وَ رُبَّ شَهْوَهِ ساعَهٍ تُورِثُ حُزْناً طَوِیلاً».(1)

«حقّ سنگین و تلخ، و باطل سبک و شیرین است! و بسا شهوت رانی یک ساعت که اندوه درازی را به جای می گذارد.».

قسمت دوم

امیر مؤمنان علیه السلام می فرمایند:

«لَنْ یَسْتَکْمِلَ الْعَبْدُ حَقِیقَهَ الْإِیمانِ حَتّی یُؤْثِرَ دِینَهُ عَلی شَهْوَتِهِ وَ لَنْ یَهْلِکَ حَتّی یُؤْثِرَ شَهْوَتَهُ عَلی دِینِهِ».(2)

«ایمان حقیقیِ بنده هرگز کامل نمی گردد مگر آنکه دین خود را بر شهوت و میلش مقدم بدارد. و هرگز بنده به هلاکت نمی رسد جز آنکه شهوت و هوای خویش را بر دینش برگزیند».

چگونه هلاک نگردد آنکه به پرستش بت هوی و هوس پرداخته، و چه بتی بزرگتر از هوی و هوس؟ و مگر ایمان به خدا با شهوت رانی جمع شدنی است که مجالی برای کمال ایمان باشد؟ هوا پرستی و شهوت رانی سرچشمه بی خردی و غفلت و بی خبری، و منشأ شرک و کفر و گمراهی است. تمام مفاسد از همین جا نشأت می گیرد و به تعبیر قرآن:

« وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْواءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِیهِنَّ ».(3)

1- 580. بحار الأنوار، ج 77، ص 84
2- 581. همان، ج 78، ص 81
3- 582. سوره مؤمنون، آیه 71