فرهنگ اخلاق صفحه 418

بِرَأْیِهِ.».(1)

«عمل سه کس کمر شکن است: شخصی که عمل خویش را بسیار شمرد، آنکه گناهانش را فراموش نماید، و کسی که به رأی خود بالیده، خود محور و خود رأی باشد.».

و امام صادق علیه السلام می فرمایند:

«شگفتا! شگفتا از کسی که به عمل خویش عجب نماید در حالی که نمی داند پایان کارش چگونه است! ... خودپسندی گیاهی است که بذرش کفر، زمینش نفاق، آبش ستم و گردن کشی، شاخه هایش نادانی، برگش گمراهی، و میوه اش لعنت و جاودانگی در دوزخ است.

بنا بر این آنکه خود پسندی را بر می گزیند به کِشت کفر پرداخته، و به زراعت نفاق مشغول گشته است، و ناگزیر از ثمری خواهد بود که آن ورود به دوزخ است.».(2)

مراتب عجب

عجب دارای درجات مختلفی است که برخی واضح، و با اندک توجّه و تنبّه، برای انسان روشن می گردد، و بعضی باریک و پوشیده که جز با دقّت نظر و باریک بینی قابل درک نمی باشد. همچنین برخی از مراتب آن دارای زشتی بیشتر و عواقب سوء و پی آمدهایش از نظر خطر و زیان بسیار شدیدتر است.

زشتی پندار و خطر حُسن ظنّ مغرورانه کسی که رونق بازار دین و روی آوردن مردم را به اعمال دینی و مراسم مذهبی، مرهون ایمان، ارشاد، محراب و منبر