ارزش ها و لغزش های نفس صفحه 316

ص:332

1- 1) -آل عمران (3): 77؛ «و [ از گناه و آلودگی ] پاکشان نمی کند.»
2- 2) - بحار الأنوار:224/24، باب 58، حدیث 14؛ «عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ علیهم السلام قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله حَرَّمَ اللَّهُ الْجَنَّهَ عَلَی ظَالِمِ أَهْلِ بَیْتِی وَ قَاتِلِهِمْ وَ سَابِیهِمْ وَ الْمُعِینِ عَلَیْهِمْ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الآْیَهَ أُولٰئِکَ لاٰ خَلاٰقَ لَهُمْ فِی الآْخِرَهِ وَ لاٰ یُکَلِّمُهُمُ اللّٰهُ وَ لاٰ یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیٰامَهِ وَ لاٰ یُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیم.» تفسیر العیاشی: 178/1، حدیث 65؛ بحار الأنوار: 111/25، باب 3، حدیث 4؛ «عنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ 8 قَالَ ثَلَاثَهٌ لاٰ یُکَلِّمُهُمُ اللّٰهُ یَوْمَ الْقِیٰامَهِ وَ لاٰ یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ... وَ لاٰیُزَکِّیهِمْ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً مِنَ اللَّهِ أَوِ ادَّعَی إِمَاماً مِنْ غَیْرِ اللَّهِ أَوْ زَعَمَ أَنَّ لِفُلَانٍ وَ فُلَانٍ فِی الْإِسْلَامِ نَصِیباً.»
3- 3) - تفسیر العیاشی: 284/2، حدیث 33؛ البرهان فی تفسیر القرآن: 415/3، سوره اسراء (17) : آیه 31، حدیث 6289؛ «عن أبی عبد الله علیه السلام فی قوله: اقْرَأْ کِتابَکَ کَفی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسِیباً، قال: یذکر العبد جمیع ما عمل و ما کتب علیه، حتی کأنه فعله تلک الساعه، فلذلک قالوا:یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَهً وَ لا کَبِیرَهً إِلَّا أَحْصاها.»

صدای خدا را نمی شنود، فقط خود او می شنود. بنده من، می خواهم گناهانت را به یادت بیاورم، وقتی گناه را به یاد آدم می آورد، ما که خیلی از گناهان را یادمان می رود، درد می کشیم، خطاب می رسد من اینها را، یادت می آورم، نمی خواهم دردت بیاید، می خواهم بگویم اینها را انجام دادی، حالا می خواهم تو را ببخشم و خوشحالت کنم، این معنای یزکیهم است. اما اینها را «وَ لاٰ یُزَکِّیهِمْ » ، پس برای آنان

« وَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ » (1)

عذاب دردناک است.

علت دوری از حق

امام زین العابدین علیه السلام می فرماید: که چرا این طوری شده است، چرا به اینجا رسیدم، کسالت در عبادت، تاریکی درون، شاد نبودن، دور بودن،

«سَیِّدِی لَعَلَّکَ عَنْ بَابِکَ طَرَدْتَنِی»

شاید مرا از در خانه ات طرد کرده ای، که این حال به من دست داده، قبلا خیلی با حال برایت نماز شب می خواندم، اما اکنون حال ندارم

«وَ عَنْ خِدْمَتِکَ نَحَّیْتَنِی»

گفتی که تو دیگر لیاقت نداری برای من خدمت کنی،

«أَوْ لَعَلَّکَ رَأَیْتَنِی مُسْتَخِفّاً بِحَقِّکَ»