حج برنامه تکامل صفحه 5

مقدمه مؤلّف

الْحَمْدُ للَّهِ الَّذی جَعَلَ الْبَیْتَ مَثابَةً لِلنّاسِ وَامْناً وَصَلّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ رَسُولِهِ الْمُصْطَفی الَّذی ارْسَلَهُ اللَّهُ شاهِداً وَمُبَشّراً وَنَذِیراً وَداعِیاً الَی اللَّهِ بِاذْنِهِ وَسِراجاً مُنِیراً. وَعَلی اهْلِ بَیْتِهِ الَّذِینَ اذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَطَهِّرْهُمْ تَطْهِیراً.

در این دنیای یغماگر مادّی که آشکارا سرمایه‌های معنوی بشر به تاراج می‌رود، سجایای کریمه و فضایل عالی روحی، ارزش خود را از دست داده است و کم‌کم از صفحه حیات آدمیان برچیده می‌شود.

طبیعی است که در این اوضاع و احوال، زندگی برای انسان‌های آزاده و زنده دل، مانند تنفّس در هوای آلوده و متعفّن، بسیار رنج‌آور و دشوار است. بنابراین، آنها دائماً مترصّدند، تا از میان نعره‌های مشمئزکننده دنیاپرستان، ندایی لطیف و روحانی برخیزد و دعوتی ربّانی و آسمانی به گوششان برسد و خستگی را از جانشان بردارد و غبار افسردگی را از چهره قلبشان بزداید و در عالمی ماورای این عالم کسالت‌بار، سیرشان بدهد و از آب حیات انس با حقّ و اولیای حق، سیرابشان سازد.

آن ندا، ندای حجّ است و آن دعوت، دعوت ابراهیم خلیل است؛ دعوتی که هر سال، به هنگام رسیدن موسم حج، در میان مسلمانان هیجانی عجیب به وجود می‌آورد و جنبش و اهتزازی خارق‌العاده در قلوب و ارواح زنده‌دلان می‌افکند. آنان با مجذوبیّتی حیرت‌آور از جا کنده می‌شوند و رو به کعبه و خانه معبود می‌شتابند و با فریادلبّیک، اللَّهُمَّ لَبّیک فضای مکّه را پر می‌کنند. سر و پا برهنه و دل از علایق مادّی شسته، خود را به پای دیوار خانه محبوب می‌رسانند و آن را چون جان شیرین در بغل می‌گیرند و با اشتیاقی زایدالوصف، بر گرد آن می‌چرخند و