نفس و روان و عواطف از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 29

«گناهان مانند زنگي و غباري شد، كه روي جلاي دل‌هاي آن‌ها را گرفت و آن دل‌هـا را از تشخيص خير و شر كور كرد!» (14 / مطففين)

اين زنگ بودن گناهان بر روي دل‌هاي آنان، عبارت شد از حائل شدن گناهان بين دل‌هـا و بين تشخيـص حـق آن طـور كه هست.

از اين آيه شريفه سه نكته استفاده‌مي‌شود:

اوّل ـ ايـن كـه اعمـال زشـت نقـش و صـــورتـي بـه نفـس مــي‌دهـد و نفــس آدمـــي را بــــه آن صــــورت درمــــي‌آورد.

(66) نفس و روان و عواطف

دوم ـ اين كه اين نقوش و صورت‌ها مانع آن است، كه نفس آدمي حق و حقيقت را درك كنـد و ميان آن و درك حق حائل مي‌شود.

سوم ـ ايــن كــه نفس آدمــي بــه حســب طبــع اوليــش صفــا و جــلائــي دارد، كــه با داشتن آن حق را آن طور كه هست درك مي‌كند و آن را از بــاطــل و نيــز تقــــوي را از فجـــور تميـــــز مي‌دهــــد. (1)

اعمال محفـوظ در نفس و شكـل واقعي آن

اعمال محفوظ در نفس و شكل واقعي آن (67)