نفس و روان و عواطف از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 36

(80) نفس و روان و عواطف

وقتــي جــوان و زمــاني پيــر مي‌شــود و پس از آن در عالم برزخ ادامه حيات مي‌دهد، و روزي در قيامت و پس از آن در بهشت و يــا در دوزخ به سرمي‌بــرد. خلاصه اين است آن مسافتي كه هر انسان از بدو وجود تاانتهاي سيرش‌كه «وَ اَنَّ اِلي رَبِّكَ الْمُنْتَهي!» (42 / نجم) و قــرب بــه ســاحت مقــدّس باري‌تعالي است، آن مسافت را مي‌پيمــايد.

و همين انسان است، كه در اين خط سير به هيچ جاي قدم نمي‌گذارد و هيچ راه تاريك و روشني را نمي‌پيمايد، مگر اين كه همه آن‌ها توأم است با اعمال قلبي كه عبارت‌اند از: اعتقادات و امور قلبي ديگر، و هم‌چنين توأم است، با اعمالي بدني يا صالح و يا غير صالح، اعمالي كه اثرش چه خوب و چه بد توشه فرداي اوست. (1)

حركت نفس انساني و مقصد نهايي آن (81)

سيـــر در نفـس و حــق معـرفـت الهــي

«سَنُريهِمْ اياتِنا فِي الاْفـاقِ وَ في اَنْفُسِهِمْ...،»

«بــه زودي نشــانشــان مي‌دهيــم، آيــات آفــاقــي خــود را و آيــاتـي، كــه در نفس خـود آن‌هـا داريم...!» (53 / فصلت)

نفس انساني كارهايش، جز در خودش انجام نمي‌شود. چيزي نيست كه او را از خودش بيرون و جدا سازد. او جز سير قهري و اضطراري و به عبارت ديگر فطري دربــاره مسيـر خـود كـاري ندارد.

(82) نفس و روان و عواطف