نفس و روان و عواطف از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 38

سيــرش خــداي سبحــان اســت چــه نــزد اوست، حســـن ثــواب يعنــي بهشــت.

بنابراين، بر انسان است، كه اين راه را ادامه داده و همواره به ياد خداي خود باشد و لحظه‌اي فراموشش نكند، چه خداي سبحان غايت و هدف است و انسان عاقل هدف را از ياد نمي‌برد، زيرا مي‌داند كه فراموش كردن هدف باعث از ياد بردن راه است. روي اين

حســاب اگــر كسي خــداي خود را فــرامــوش كند، خود را هم فراموش كرده و در نتيجــه بــراي روز واپسيـن خـود زاد و توشه‌اي كه مـايـه زندگيش باشد، نيندوخته است و اين همــان هلاكت است.

رسول اللّه صلي‌الله‌عليه‌و‌آله در روايتي فرمود: «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ ـ يعني هر كه خود را شناخت خداي خـود را شناخت.»(1)

مراقبت از نفس (85)

(86) نفس و روان و عواطف

-87

فصل چهارم :معـرفت النفـس

معــرفـت نفـس يـا شنـاخـت شهـودي انســـان