نفس و روان و عواطف از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 59

(134) نفس و روان و عواطف

يــك معنــا و بر سبيــل اشتــراك معنـوي استعمال مي‌كنيم نه برسبيل اشتراك لفظي.

حال بايد ديد با اين كه حبّ در اين پنج مصداق معاني مختلفي دارد، چرا كلمه «حبّ» در همه به يــك جور صـادق است ؟(1)

1 ـ دوسـت داشتــن غــذا

در مورد حب مخصوص به غذا و ميوه دقت كنيم، خواهيم ديد كه اگر غذا يا ميوه‌اي را دوست مي‌داريم بدان جهـت است كه با طــرز كار دستگــاه گوارشي ما ارتباط دارد.

دوست داشتن غذا (135)

اگــر فعــاليت اين دستگاه نبود و بدن در استكمال خود حاجتي به طعام نداشت، قطعــا مــا نيــز طعــام را دوســت نمي‌داشتيــم و طعــام محبــوب مــا نمــي‌شـــد.

پس حبّ به غذا در حقيقت حبّ ما به غذا نيست، بلكه حبّ دستگاه گوارش به فعاليت خودش است. اين دستگاه مي‌خواهد انجام وظيفه كند و سوخت و ساز بدن را به بدن بــرســانــد. همين خــواستــن عبارت از حبّ به غذاست، كه ما آن را به خود نسبت مي‌دهيم و مي‌گوئيم ما غذا را دوست مي‌داريم و اين مائيم كه از فلان غذا خوشمان مي‌آيـد، در حــالي كه اين‌طــور نيســت، بلكه خوش آمدن و لذّت بردن از غذا كار دستگــاه گــوارشي است، نـه از ما.

اگر ما از طعم و مزه و بوي فلان غذا خوشمان مي‌آيد، همين هم مربوط به دستگاه گــوارش است، چـون حس ذائقه يكي از خدمتگزاران دستگاه گوارش است، نه خود آن.