نفس و روان و عواطف از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 66

دوست داشتن انسان از جانب خدا (149)

خداي سبحان بدين‌جهت كه خود را دوست مي‌دارد، خلق خود را نيز دوست مي‌دارد، و اگــر خلــق خــود را دوســت مي‌دارد، بدين جهت است كه انعام او را مي‌پذيرند، و باز اگــر خلــق خــود را دوست مـي‌دارد، بــدان جهـت است كه هـدايت او را مي‌پذيرند. (1)

نظـام عشـق الهي و ولايت

«قُلْ اِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ‌اللّهَ فَاتَّبِعُوني يُحْبِبْكُمُ اللّهُ...!»

مراد از آيه «بگو اگر خدا را دوست داريد شريعت مرا پيروي كنيد تا خدا هم شما را

(150) نفس و روان و عواطف

دوست داشته باشد!» (31 /آل‌عمران) اين است كه: شما اگر مي‌خواهيد در بندگي‌تان راه اخلاص را طي كنيد و به طور حقيقت راه محبت الهي را برويد، از شريعتي كه من آورده‌ام و بر پايه «حب» يعنــي اخــلاص و اســلام، نهــاده شــده، و صــراط مستقيم الهــي هم هست، پيروي كنيد، تا شما را به بزرگ‌ترين بشارتي كه براي «محب» تصور دارد ـ يعني به دوستي خدا ـ بشارت دهم.

اما به لحاظ آن كه اين آيه پس از آيات منع از «دوستي كفار» واقــع شده، و به آن آيات هم مرتبط است، بايد آيه را ناظر به آن دانست، يعني آيه شريفه مسلمانان را دعوت مي‌كند كه اگر ادعاي دوستي خدا مي‌كنند، و خود را از «حزب» او مي‌دانند، بايد اتباع و پيروي از پيغمبرش كنند، زيرا دوستي خدا با اتباع كفار و پيروي آراء و اهواء آنــان ســازش نــدارد، بلكــه نشـانه صـدق آن پيروي از پيغمبر و دين او خواهد بود.

نظام عشق الهي و ولايت (151)