نفس و روان و عواطف از دیدگاه قرآن و حدیث صفحه 72

شريعت اسلام تنها راه «اخلاص در دين» است و آن هم بر پايه «حب» خدا پايه‌گذاري شده، لذا دين اسلام ديـن اخلاص و دين محبت است. (1)

مـوانع راه عشـق الهـي

(162) نفس و روان و عواطف

رحمت واسعه الهي، و آن‌چه نزد خدا از فيوضات معنوي و صوري هست، مخصوص شخص معين و يا صنف مشخصي از بندگان نيست، بلكه براي تمام افراد عموميت داشته و از طرف خداوند رئوف امتناعي در بين نيست، مگر آن كه خود فرد استعداد پذيرفتن آن را نداشته باشد و يا به‌واسطه ذنوب و گناهان به سوء اختيار خود مانعي برايش درست كند. خداي تعالي مي‌فرمايد: «...وَ ما كانَ عَطاءُ رَبِّكَ مَحْظُورا ـ از عطــاي پـروردگـارت كسي محروم نيست.» (20 / اسراء)

ذنوب و گناهان است كه مانع قرب بنده به خداوند، و آن‌چه از آثار و توابع قرب است (از بهشت و آن‌چــه در آن اسـت،) مي‌باشد.

برطرف كردن زنگ گناهان از قلب، و مغفرت و آمرزش آن، و بالاخره پوشاندن و

موانع راه عشق الهي (163)

مستور نمودن آن‌هــا از بنده‌اي، تنها كليد مفتــوح شــدن باب سعادت بروي او و دخول در قــرب الهــي خواهد بود، لــذا پس از بشــارت محبت الهــي به مؤمنين، بشارت آمرزش گناهان را به ايشان مي‌دهد.

«محبت» محب را به محبوب خود جذب مي‌كند و چنان كه حب بنده نسبت به خداوند موجب تقرّب جستن به خداوند و بندگي او از راه عبوديت و اخلاص مي‌باشد، هم‌چنان حب خداوند هم نسبت به بنده موجب نزديك شدن به «عبد» و كشف حجاب‌هاي بعد كه همــان «گنــاهــان» است بـراي او مي‌باشد.