عمل الصالح در بیان ایمان و تقوی صفحه 62

38)- اجتناب نکردن از مال حرام،

و این از نتایج حب مال و بزرگترین مانع وصول به سعادت و موجب مسئولیت شدید در آخرت است و از رسول خدا 6 روایت شده که فرمود: «هر که باک نداشته باشد از اینکه از هر جا مال را تحصیل کند خدا هم [نیز] باک ندارد که از هر دری او را داخل جهنم نماید.»

و ضد این صفت، ورع و پارسایی به معنی اخص است و اجتناب از مال حرام، بلکه مال شبهه ناک است این صفت بزرگترین اسباب نجات می­باشد و رسول خدا 6 فرمود: «هر که خدا را ملاقات کند در حالی که از اهل ورع باشد خدای تعالی به او تمام ثواب اسلام را عطا فرماید.» و ورع به معنی اعم عبارت از: اجتناب از جمیع معاصی است.

39)- بیهوده گویی و پرحرفی و تکلم کردن

به سخنان لغو که نه فایده دنیوی و نه اخروی داشته باشد و این صفت مذمومی است که باعث تضییع عمر و سرمایه تجارت انسان می­شود و خداوند در وصف مؤمنین می­فرماید: «وَ الَّذینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ».

و ضد این صفت، صمت و خاموشی یا تکلم کردن به کلمات مفید و به جا و به موقع است و از حضرت رسول 6 روایت شده که فرمود: «خوشا به حال کسی که زیادتی زبانش را نگاه دارد و زیادتی مالش را صرف کند.»

ذ- اخلاق رذیله که منشأ آنها در قوه ای از قوای مزبور یا هر سه قوه است:

41)- تحقیر و اهانت بندگان خدا،

و این از صفات ذمیمه است و رسول خدا 6 می­فرماید: «هر که به یکی از دوستان من اهانت کند، کمر محاربه با من بسته است.»

و ضد این، اکرام و اعظام و احترام به آنهاست و از حضرت صادق 7 روایت شده که فرمود: «هر که در نزد برادر مؤمن خود آید و او را اکرام کند خدای تعالی را اکرام کرده است.»