عمل الصالح در بیان ایمان و تقوی صفحه 63

40)- حسد، و آن عبارت از:

تمنای زوال نعمت است از برادران مسلمان خود، این صفت از مهلکات رذیله و موجب سلب آسایش آدمی و عقیده نداشتن به عدل الهی است و از رسول خدا 6 روایت شده که فرمود: «حسد ایمان را می­خورد چنانچه آتش هیزم را می­خورد.» و از حضرت ابی عبدالله 7 روایت شده که فرمود: «آفت دین حسد و عجب و فخر است.»

و ضد آن، نصیحت و خیرخواهی بندگان خداست که از محامد اخلاق است و از رسول خدا 6 روایت شده که فرمود: «باید هر یک از شما خیرخواه برادر دینی خود باشد چنانچه خیرخواه خود است.» و از حضرت صادق 7 است که فرمود: «بر مؤمن خیرخواهی برادر دینی خود در غیبت و حضور واجب است.»

42)- ظلم و تعدی و ستم، و آن عبارت از:

اذیت و آزار نمودن دیگران است به انحاء اذیت و آزار و این از اعظم معاصی کبیره است و خداوند در مواضع بسیاری از قرآن ظالمین را لعن فرموده و در حدیث قدسی وارد شده که: «[وَ] بعِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا یَجُوزُنِی ظُلْمُ ظَالِم؛ به عزت و جلالم قسم است که از ظلم ظالمی نمی­گذرم.»

و ضد آن، صفت عدالت است و آن عبارت از: مراعات حقوق صاحبان حق و اعطء حق هر ذی حقی به اوست و از امیرالمؤمنین 7 روایت شده که فرمود: «هیچ ثوابی نزد خدا عظیم تر از ثواب سلطانی که به صفت عدل موصوف و مردی که شیوه­ی او نیکویی و معروف باشد، نیست.»

43)- ترک اعانت مسلمین و اهتمام در امور ایشان نداشتن،

و اخبار و احادیث در ذم این صفت بسیار است و از رسول خدا 6 روایت شده که فرمود: «من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین فلیس بمسلم؛ کسی که صبح کند و اهتمام به امور مسلمانان نداشته باشد مسلمان نیست.»

و ضد آن اهتمام در قضاء حوائج مسلمانان و سعی در انجام مهمات ایشان است و از رسول خدا 6 روایت شده که فرمود: «هر که حاجت برادر خود را برآورد، مثل آنست که در همه عمر خدا را خدمت کرده.»

44)- تخوف وترسانیدن برادران دینی،