نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 15

خلیفۀ خدا در زمین

به تنها موجودی که در میان موجودات قدرت عنایت شده، انسان است. در جنب این قدرت، اراده نیز به انسان عنایت شده است. چرا، چون خود پروردگار در مقام خلقت انسان به ملائکۀ ملکوت و عالم فرمود:

«إِنِّی جٰاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَهً» (1)

من اراده کردم که در روی زمین موجودی نمونۀ خودم قرار دهم. از آن جا که کلمۀ خلیفه در مورد هیچ موجودی در قرآن مجید استعمال نشده، معلوم می شود که هیچ موجودی نمونۀ خدا نیست. نه آسمان ها با آن همه عظمت و نه زمین با این همه حیثیت و نه موجوداتی که در آسمان ها به سر می برند و نه موجوداتی غیر از انسان که در زمین به سر می برند.

این که انسان نمونۀ خداست، نمونه بودنش از راه قدرت و ارادۀ آزاد است، در میان موجودات عالم ما هیچ موجودی را نمی یابیم که برای انجام کاری آزاد باشد و بگوید که هر چه بخواهم انجام می دهم و هر چه نخواهم انجام نمی دهم. تنها کسی که می تواند چنین حرفی بزند، خداوند است:

«إِنَّ رَبَّکَ فَعّٰالٌ لِمٰا یُرِیدُ» (2)

تویی که هر چه را بخواهی انجام دهی، می دهی و هر چه را بخواهی انجام ندهی، نمی دهی:

«إِنَّمٰا أَمْرُهُ إِذٰا أَرٰادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ» (3)

حاکمیّت خداوند بر همۀ قوانین و مقررات

همۀ امور در کف ارادۀ من است. چیزی را که بخواهد بشود اراده می کنم، و آن

1- (2)-بقره(2):30؛«مسلما من جانشینی در زمین قرار خواهم داد.»
2- (3)-هود(11):107؛«بی تردید پروردگارت هرچه را اراده می کند،انجام می دهد.»
3- (4)-یس(36):82؛«شأن او این است که چون پدیدآمدن چیزی را اراده کند،فقط به آن می گوید:باش،پس بی درنگ موجود می شود.»