نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 171

صورت بهشت که مال بدن ماست، که در بهشت می خوریم و می آشامیم، ازدواج می کنیم، روی تخت می نشینیم، در کاخ می رویم، زیر درخت ها قرار می گیریم، کنار چشمه ها قدم می زنیم، نهرها از کنار تخت هایمان جاری است، این حالت مادی لقاء اللّٰه است. حالت معنوی آن هم «وَ رِضْوٰانٌ مِنَ اللّٰهِ أَکْبَرُ» (1)است و آن زمانی که اهل بهشت روی تخت تکیه داده اند و صدای خدا را می شنوند، مثل موسی که در دنیا صدای حق را شنید که می فرمود: عباد من! از همۀ شما راضی هستم، و از این بالاتر عباد من! از همۀ شما تشکر می کنم که در دنیا زحمت کشیدید، بیدار ماندید، گریه کردید، نماز خواندید، جهاد کردید، از همۀ شما متشکرم. خدا شکر می کند.

مدتی ما شکر کردیم، بعد او شکر ما را می کند، مدتی ما سلام کردیم، بعد او به ما سلام می کند، مدتی حرکت کردیم تا رفیق او شویم، بعد او خودش کنار ما قرار می گیرد، با ما معیّت پیدا می کند، این نفخه ها را غنیمت بدانیم.

نفخۀ عیسی علیه السلام به گِل

خداوند متعال در سورۀ آل عمران می فرماید:

عیسی یک انسان بود، مقداری گِل جمع می کرد، گِل روی زمین و حواریّون و مردم را صدا می زد و می گفت:

«فَأَنْفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْراً بِإِذْنِ اللّٰهِ» (2)بیایید ببینید که من با دهانم به این گِل می دمم، نفخه می زنم، با نفخۀ دهانم این گِل پر درمی آورد، خون پیدا می کند، سر پیدا می کند، چشم پیدا می کند، گوش پیدا می کند: «فَیَکُونُ طَیْراً» و در هوا پرواز می کند و می رود.

سورۀ آل عمران شفاف می گوید: من با دهانم نفخه به گل می زنم، گل را زنده می کنم. با هم به خدا عرض کنیم خدایا، دمی به ما بزن، ما مُرده ها را از این قبر هوای