نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 173

نفخۀ توبه

نفخۀ الهی دیگری هم که نفخۀ بسیار مهمی است و قرآن کراراً از این نفخه اسم برده است، نفخۀ توبه است. از طرف او هم می دمد، بعد دَمش که به ما گرفت، یک مرتبه به حرکت می افتیم. امیرالمؤمنین می فرماید: آن حدّ نهایی این نفخه و آن قدرت آخرش در این آیه است. آن نفخۀ الهیّه ای که اسمش توبه است که انسان را از گورستان گناه به گلستان عبادت حرکت می دهد، از گورستان بغض و کینۀ حقایق به گلستان عشق و محبت حرکت می دهد، از لابه لای بَدان و دیوان و ددان انسان را حرکت می دهد و بین انسان ها می برد. قبل از این نفخه، انسان را در جاهایی می بیند که عجیب و غریب اند. بعد از این نفخه انسان به جایی می رسد که علی علیه السلام را می بیند، حسن، حسین علیهما السلام را می بیند، قمر بنی هاشم را می بیند، با اینها پرواز می کند، اما اصل نفخه باید از طرف او دمیده شود.

امیرالمؤمنین می فرماید:

تجلّی در این آیه دارد، چون از حضرت می پرسند: شما اگر بخواهید به خدا تکیه کنید، در توبه کردن به چه آیه ای در قرآن تکیه می کنید؟ به آیۀ «تُوبُوا إِلَی اللّٰهِ» به آیۀ:

«یٰا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللّٰهِ تَوْبَهً نَصُوحاً» (1)

حضرت فرمود: نه، ما ائمّه در مسئلۀ توبه تکیه گاه مان به این آیه است: (2)«قُلْ یٰا عِبٰادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلیٰ أَنْفُسِهِمْ لاٰ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللّٰهِ» (3)به بندگان من بگو هر چه گناه دارید بلند شوید، بیایید من شما را می خواهم: «لاٰ تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللّٰهِ» چند تا گناه کردی؟ چند سال گناه کردی؟ به او بگو بیاید: «إِنَّ اللّٰهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً» من همۀ گناهان تو را می بخشم، نه این که بعضی هایش را ببخشم،

1- (20)-تحریم(66):8؛«ای مؤمنان!به پیشگاه خدا توبه کنید،توبه ای که شما را[از بازگشت به گناه]بازدارد.»
2- (21)-شبیه این روایت را محمد بن حنفیه از امیر المومنین علیه السّلام به این صورت بیان می نماید: شواهد التنزیل:446/2-447،حدیث 1112؛«محمد بن الحنفیه،عن أبیه علی بن أبی طالب قال قال رسول الله ص أشفع لأمتی حتی ینادی ربی رضیت یا محمد فأقول رب رضیت. ثم قال إنکم معشر أهل العراق تقولون إن أرجی آیه فی القرآن یا عبادی الّذین أسرفوا علی أنفسهم لا تقنطوا من رحمه اللّه قلت إنا لنقول ذلک.قال و لکنا أهل البیت،نقول إن أرجی آیه فی کتاب الله[قوله تعالی]و لسوف یعطیک ربّک فترضی و هی الشفاعه».
3- (22)-زمر(39):53؛«بگو:ای بندگان من که[با ارتکاب گناه]بر خود زیاده روی کردید!از رحمت خدا نومید نشوید،یقینا خدا همۀ گناهان را می آمرزد؛زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.»