نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 181

بالاتر رود، آن هم در هوایی که نزدیک ماست. 37 هزار پا چیزی نیست.

مشقت های رسیدن به مقام قرب الهی

اگر انسان بخواهد به مقام قرب مولا برسد، مولایی که رفیع الدرجات است، سخت ترین زحمت ها و گسترده ترین مشقّت ها را باید برای موجودیّتش تحمّل کند تا بتواند به چنین پرواز معنوی دست یازد و به مقام قدس و قرب برسد. یک تنه باید در میدانی به گستردگی آفرینش مبارزه کرد، در خوراک، پوشاک، نگاه، شنیدن، گفتن، فکر کردن، در استعمال موارد اخلاقی و عاطفی، این قدر هم جاده لطیف است که با برخورد به کمترین مانع متوقّف می شود. بیداری کامل می خواهد، مراقبه و محاسبه می خواهد، توبۀ دائم می خواهد، بینایی می خواهد، بصیرت می خواهد، گذشتی همه جانبه و مبارزه ای گسترده می خواهد.

این قدر هم وجود مقدّس او راحت در دسترس نیست. خدا کجاست؟ خودش آدرس می دهد: «لاٰ إِلٰهَ إِلاَّ اللّٰهُ» (1)با کنار زدن غیر من، یعنی پشت کردن به ماسوای اللّٰه مرا می یابید، این طور می توان مرا پیدا کرد، اما با روی کردن به ماسوای اللّٰه نمی توان به وجود مقدّس او رسید (2):

هرگز نبری راه به سر منزل مقصود تا مرحله پیما نشوی وادی ما را (3)

باید انسان جادۀ «لا إله» را طی کند تا به اللّٰه برسد و این یک گذشت همه جانبه از خود و همۀ عالَم را می طلبد تا انسان بتواند جمال محبوب را زیارت کند. این گذشت چگونه است؟ چه طور باید گذشت کرد؟ آیا باید نخورد، نخوابید، نپوشید، کار نکرد، به گوشۀ بیابانی پناه برد؟ قطعاً اگر کسی این کارها را بکند، مرتکب حرام شده است:

«وَ مٰا جَعَلْنٰاهُمْ جَسَداً لاٰ یَأْکُلُونَ الطَّعٰامَ ...» (4)

1- (10)-صافات(37):35؛«معبودی جز خدا نیست،تکبّر می کردند.»
2- (11)-امام باقر علیه السّلام می فرماید: مستدرک الوسائل:438/2،باب 65،حدیث 2401؛«یبتلی المرء علی قدر حبّه». و نیز امام صادق علیه السّلام می فرماید: الکافی:259/2،حدیث 29؛وسائل الشیعه:262/3،باب 77،حدیث 3591؛«عن أبی عبد اللّه ع قال إنّ فی کتاب علیّ علیه السّلام أنّ أشدّ النّاس بلاء النّبیّون ثمّ الوصیّون ثمّ الأمثل فالأمثل و إنّما یبتلی المؤمن علی قدر أعماله الحسنه فمن صحّ دینه و حسن عمله اشتدّ بلاؤه و ذلک أنّ اللّه عز و جلّ لم یجعل الدّنیا ثوابا لمؤمن و لا عقوبه لکافر و من سخف دینه و ضعف عمله قلّ بلاؤه و أنّ البلاء أسرع إلی المؤمن التّقیّ من المطر إلی قرار الأرض». بلاکش ترین مردم پیغمبرانند،وانگه هرکه بدانها مانند و پس مانندتر است بترتیب،و همانا مؤمن باندازه کارهای خویش بلا کشد،و هرکه دینش درست و کردارش نیک است بلایش سخت باشد برای آنکه خدا عز و جلّ دنیا را نه پاداش مؤمن ساخته و نه کیفر کافر،و هرکه دینش سبک و عملش سست است بلایش کم است،و راستی بلا شتابانتر است بسوی مؤمن باتقوی از باران بقرارگاه زمین.
3- (12)-وحدت کرمانشاهی.
4- (13)-انبیاء(21):8؛«و آنان را جسدهایی که غذا نخورند قرار ندادیم،و جاویدان هم نبودند[که از دنیا نروند.]»