نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 289

و سپس فرمود:

«فَلَمْ یَقْنَعْ همَّامُ بِهَذا القَولِ حتّیٰ عَزَمَ عَلَیْهِ» (1)پرسید: علی جان من نمی توانم قانع شوم، دربارۀ عاشقان حق آن چه را در دل داری، برایم بگو:

«فَتَثاقَلَ علیه السلام عَنْ جَوابِهِ» ؛ فرمود: سؤال کننده، بیشتر از این از من نخواه برای تو حرف بزنم، همین یک آیه را بخوان، ببین و بفهم.

گفت: من نمی روم، بگو.

امیرالمؤمنین هم فرمود: عاشقان خدا حدود نود علامت دارند، سپس شروع کرد به شمردن، به علامت نود که رسید - شاید هم بیشتر بوده - خدا امضایش را از روی روح این عاشق سؤال کننده برداشت، نعره ای زد و جان داد.

شخصی گفت: علی جان به گونه ای حرف می زدی که نمیرد، تو او را کُشتی.

فرمود: نه، من او را نکشتم، امضای خدا روی روح او تا این دقیقه بود، این امضا به واسطۀ زبان من برداشته شد، دیگر روح در این قفس نمی توانست بماند، شکست و رفت.

خودش می گفت:

«و اللّٰهُ لَأبْنُ أبی طالِبٍ آنَسُ بِالمَوتِ مِنَ الطِّفلِ» (2)؛ واللّٰه قسم برای در آغوش گرفتن مرگ، پسر ابی طالب از طفلی که گرسنه است و سینۀ مادر را به دهان می گذارد، عاشق تر است و برای او لذیذتر است.

«الدُّنیا سِجْنُ المؤمِنِ» (3)، ما در این جا زندانی هستیم، خودِ دنیا یک زندان است، بدن یک زندان است، خوراکی ها یک زندان است، پوشاکی ها یک زندان است.

تقسیم دو پیراهن توسط امیرالمؤمنین علیه السلام بین خود و قنبر

امیرمؤمنان علیه السلام در بازار دو پیراهن خرید، یکی پنج هزار و دیگری سه هزار دو نفرشان هم پیراهن نداشتند، نه خودش و نه قنبرش. آمدند پشت بازار، خرابه ای بود، پیراهن پنج هزاری را به قنبر داد، سه هزاری را خودش برداشت، قنبر گفت: آقا

1- (10)-نهج البلاغه:خطبۀ 184(همام)؛بحار الأنوار:315/64.
2- (11)-بحار الأنوار:234/28،باب 4،حدیث 20.
3- (12)-الکافی:250/2،حدیث 7؛وسائل الشیعه:17/16،باب 63،حدیث 20846؛الدعوات:280. و در جای دیگر پیامبر ص درباره مومن می فرماید: الخصال:39/1،حدیث 21؛معانی الأخبار:143،حدیث 1؛«عن أبی جعفر علیه السّلام قال قال رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله النّاس اثنان واحد أراح و آخر استراح فأمّا الّذی استراح فالمؤمن إذا مات استراح من الدّنیا و بلائها و أمّا الّذی أراح فالکافر إذا مات أراح الشّجر و الدّوابّ و کثیرا من النّاس. مردم دو قسمند یکی راحتی می بخشد و دیگری راحت می شود اما آنکه راحت می شود او مؤمن است که وقتی مرد،از دنیا و بلاهایش راحت می شود و آنکه راحتی می بخشد او کافر است که وقتی مرد،درخت و حیوانات و بسیاری از مردم را از شر خود راحت میکند».