نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 52

معرفت اهل کشف، یعنی «من الحق الی الحق»؛ خواهد شد.

سفر دوم:

سفر بعدی «من الحقّ إلی الحقّ»؛ از خدا به سوی خدا است؛ یعنی موجودیّت خودش هم باید در رسیدن به وجود مقدّس حضرت حق بسوزد و هیچ چیز دیگر غیر از خدا نماند. «من الحق إلی الحقّ»، فانی در حقّ شود. پس از سفر سوم، هیچ چیز دیگر برای مسافر نمی ماند، اراده اش ارادۀ اللّٰه می شود، این متن قرآن است که در آخرین آیۀ سورۀ مبارکه دهر می فرماید: «وَ مٰا تَشٰاؤُنَ إِلاّٰ أَنْ یَشٰاءَ اللّٰهُ ...» (1)اراده نمی کنند مگر آن چیزی را که خدا اراده کرده است.

یعنی ارادۀ آنها ارادۀ خداست:

من تیغ از پی حقّ می زنم بندۀ حقّم نه مأمور تنم

***

از علی آموز اخلاص عمل

تا جایی که می خواست سر دشمن را جدا کند از حضرت پرسید، چرا وقتی آب دهان به صورتت انداختم سر مرا نبریدی، فرمود:

من تیغ از پی حقّ می زنم بندۀ حقّم نه مأمور تنم (2)

«من الحقّ فی الحقّ»، این جا اراده ارادۀ خدا می شود و دیگر هیچ چیز از آدم نمی ماند.

سفر سوم:

اشاره

سفر بعد

«من الحق بالحق» است.