نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 69

می آید تا آن حقایقی را که کسب کرده، با کمال قدرت و شجاعت و بدون توجه به هیچ برنامه ای به کار بندد، با تمرینی که در این مسیر می کند؛ یعنی علمی که کسب علم می کند، البته این نوع علم برای آبادی دنیا واجب است. فراموش نکنید که این نوع علمی که کسب می کند؛ یعنی علم توحید، معاد، احکام، حلال و حرام، آن را به کار می بندد، خود به خود در دو رشته برنامه قرار می گیرد؛ در یک رشته، اجرای خواسته ها و در یک رشته، کناره گیری از نخواسته ها، آنهایی را که نمی خواهد، در این جاده به جلو می رود، مانند آن قلّابی که به طاق برای بستن لوستر می زنند، اول که نگاه می کنید بستۀ بسته است، اما وقتی به طاق می زنند و شروع به پیچ دادن از داخل می کنند، جا باز می کند، این قدر جا باز می کند که برق کار به صاحب خانه می گوید، این هر چه قدر جا داشت، جا باز کرده و بسیار محکم شده است. آن گاه لوستری را با دویست لامپ به آن آویزان می کنند. در این مسیر نخست که انسان می خواهد قدم بردارد، بسیار بسته و تنگ است و تنگ حوصله و سخت می باشد، اما همین گونه که واجبات را به اجرا می گذارد، اخلاق الهی را کسب می کند و از محرّمات کناره گیری می کند، جا باز می کند تا جایی که خدا می فرماید:

«یُثَبِّتُ اللّٰهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثّٰابِتِ ...» (1)

یا به تعبیر دیگر: «فِی الْحَیٰاهِ الدُّنْیٰا وَ فِی الْآخِرَهِ ...». (2)

این قدر جا باز می کنند تا به من برسند و معلّق من شوند:

«فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقیٰ لاَ انْفِصٰامَ لَهٰا» (3)

وصل بدون جدایی

خداوند می فرماید: هر کس به من رسید و به من وصل شد، اگر همۀ عالم جمع شوند نمی توانند از من جدایش کنند، اما تا وقتی که انسان راه نیفتاده و نرسیده، هر

1- (15)-ابراهیم(14):27؛«خدا مؤمنان را به سبب اعتقاد و ایمانشان در زندگی دنیا و آخرت ثابت قدم و پابرجا می دارد.»
2- (16)-ابراهیم(14):27؛«در زندگی دنیا و آخرت...»
3- (17)-بقره(2):256؛«پس هرکه به طاغوت[که شیطان،بت و هر طغیان گری است]کفر ورزد و به خدا ایمان بیاورد،بی تردید به محکم ترین دستگیره که آن را گسستن نیست،چنگ زده است.»