نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 71

موسی علیه السلام در جلسه ای که همه نشسته بودند و حرف های عشق و محبّت می زند، به یک ژولیدۀ پا برهنه که شروع به داد کشیدن کرد، گفت: ساکت باش، مجلس به هم می خورد. جبرئیل آمد و گفت: خدا می فرماید که دل دار همین یکی است، چرا به او می گویی که ساکت باشد؟ این به جایی رسیده که باید داد بزند. ای موسی، او به تماشای جمال من رسیده، بر اثر وجدی که از من پیدا کرده نمی تواند صدایش درنیاید. موسی، چشمی را که دنیا پر کرده، آخرت ندارد، چشمی را هم که آخرت پر کرده، مرا ندارد؛ بنابراین سعی کن که چشمت را تنها مولا پر کند، نه دنیا، نه عقبیٰ، فقط مولا، می خواهد دنیا باشد یا نباشد. چرا داد نمی زنی؟ چه کسی به تو دیوانه گفت؟

در رقص درآید فلک از زمزمۀ عشق چونان که شتر بشنود آواز هُدی را

لبیک گفتن جوان در سفر حج

در سفر حجّ، در حال پوشیدن لباس احرام، جوانی را گوشۀ میقات دیدم که ایستاده (1)بود و اشک می ریخت. همه تلبیه می گفتند: «لبّیک اللهم لبّیک»، به او گفتم که چرا لبّیک نمی گویی؟ گفت: لبّیک گفتن خیلی راحت است ... چه کار کنم؟ می ترسم، می ترسم لبّیک بگویم، مگر لبّیک گفتن آسان است، کار ساده ای است، گفتن من که مهم نیست، من هزار بار هم امشب لبّیک می گویم، اما مهم این است که یک بار هم او جواب بدهد. مگر ما چه قیمتی داریم که لبّیک به او بگوییم، کدام لبّیک؟ هر چه تاکنون لبّیک بوده، از طرف او به ما بوده، کِی ما تاکنون در برابر او لبّیک گفتیم.

فردا شب عرفات او را دیدم، اما جلو نرفتم، گفتم به حال خودش باشد. دیدم در گوشه ای از عرفات می گوید: ای خدایی که طاعت بنده تو را خوشحال نمی کند، گناه بنده به تو آزاری نمی رساند، ای خدا، دستم را برای طاعت بگیر، رابطه ام را با