کتابخانه بالقرآن

نفس: مجموعه سخنرانیهای حسین انصاریان صفحه 93

صفحه 93

می افتیم، اما فعلاً آب زندگی را گل آلود کردیم و نمی بینیم. دو هزار تومان را دویست تومان می خریم، دویست تومان را بیست تومان می خریم، پشت سر هر کسی هم که دلمان بخواهد، حرف می زنیم، به هر کس بخواهیم، تهمت می زنیم.

سفارش دوم حق در این آیه احسان است. احسان به معنای نیکوکاری است، یعنی عمل تو عمل خیر باشد.

سفارش سوم: «وَ إِیتٰاءِ ذِی الْقُرْبیٰ» قوم و خویش فقیرتان را رسیدگی کنید، به افراد نیازمندتان برسید.

خداوند از سه کار نهی می کند

قرآن کریم از سه کار نهی فرموده است:

«یَنْهیٰ عَنِ الْفَحْشٰاءِ» ، فحشا به معنای همین معاصی مربوط به لذت های شهوانی است. احتیاج به توضیح ندارد، یک رشته اش زناست. رشته های دیگر «وَ الْمُنْکَرِ» یعنی در زندگی تان و در جامعه کار بد نکنید، و رشته های دیگر «وَ الْبَغْیِ» یعنی تجاوز از حق و قانون هم نداشته باشید. «یَعِظُکُمْ» این به عهدۀ خود شماست.

گاهی آیات خدا که معرِضین از آن اعراض می کنند، به صورت قوانین و مقررات حلال و حرام است. بسیار هم روشن و معلوم است: «یٰا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاٰ تَأْکُلُوا أَمْوٰالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبٰاطِلِ إِلاّٰ أَنْ تَکُونَ تِجٰارَهً عَنْ تَرٰاضٍ». (1)اصل بعضی از تجارت ها «عن تراض» نیست، ربا تجارت «عن تراض» نیست، دزدی تجارت «عن تراض» نیست، دزدی، احتکار موادّ غذایی، به زور مال کسی را بردارند و ارزش جنس مردم را پایین بیاورند، تجارت «عن تراض» نیستند، راضی نیست که چهار هزار تومان را هزار تومان بفروشد، تجارت «عن تراض» نیست. این آیۀ روشن خداست: «وَ مٰا تَأْتِیهِمْ مِنْ آیَهٍ مِنْ آیٰاتِ» آیاتی که من برای شما فرستادم، کاملاً واضح است و

1- (9)-نساء(4):29؛«ای اهل ایمان!اموال یکدیگر را در میان خود به باطل[و از راه حرام و نامشروع] مخورید،مگر آنکه تجارتی از روی خشنودی و رضایت میان خودتان انجام گرفته باشد.و خودکشی نکنید؛زیرا خدا همواره به شما مهربان است.» تهذیب الأحکام:185/6،باب 18،حدیث 8؛«عن سلمه قال قلت لأبی عبد اللّه ع الرّجل منّا یکون عنده الشّیء یتبلّغ به و علیه دین أ یطعمه عیاله حتّی یأتی اللّه عز و جلّ بیسره فیقضی دینه أو یستقرض علی ظهره فی خبث الزّمان و شدّه المکاسب أو یقبل الصّدقه قال یقضی بما عنده دینه و لا یأکل أموال النّاس إلاّ و عنده ما یؤدّی إلیهم حقوقهم إنّ اللّه تعالی یقول لا تأکلوا أموالکم بینکم بالباطل إلاّ أن تکون تجاره عن تراض منکم و لا یستقرض علی ظهره إلاّ و عنده وفاء و لو طاف علی أبواب النّاس فردّوه باللّقمه و اللّقمتین و التّمره و التّمرتین إلاّ أن یکون له ولیّ یقضی من بعده و لیس منّا من میّت یموت إلاّ جعل اللّه عز و جلّ له ولیّا یقوم فی عدته و دینه فیقضی عدته و دینه».