داستان های مبارزه با نفس صفحه 49

کردند [و سپس] عرض کردند: این قرآن را شاه برای شما فرستاده [است]، فرمود: این جواهرات چیست که به این قرآن صرف کرده اید؟ اینها را بکنید و برای فقرا و مساکین خرج کنید. عرض کردند: قرآن را که به خط تبریزی است و قیمت زیادی دارد، بگیرید بخوانید. فرمود: هر کس قرآن را آورده، بردارد نزد خود نگه دارد و بخواند. این کلام را فرمود و در را بست و برگشت.

جمال الدین بهبهانی که از شاگردان آن بزرگوار بود، در تحفه الرضویه نوشته [است] که: زهد آن حضرت به مقداری بود که لباس هایش از کرباس تاب دار بوده که غالباً آن را زوجه مقدسه او که والده مکرمه آقا محمدعلی، صاحب مقامع بود رشته و بافته بود و به اقمشه و اَمتعه(1) دنیا هیچ نظری نداشت».

زهد و اخلاص آیت الله بلاغی

زهد و اخلاص آیت الله بلاغی

مرحوم آیت الله محمدجواد بلاغی آن حکیم والاقدر، چون تنها خدا و حقیقت و دفاع از حق را در نظر داشت، نمی خواست نامش روی کتاب هایش نوشته شود که نمونه اش، التوحید و التثلیث و الرحله المدرسیه چاپ اول است. اوج اخلاص و صفای باطن این مرد حکمت تماشایی است، آنجا که می گفت: تنها قصدم، خدمت و دفاع از حق و حقانیت است و برای رضای پروردگار، چه به نام من باشد و یا به اسم دیگری.

علی(ع) فرمود: «ثَمَرَهُ الْعِلْمِ اِخْلاصُ الْعَمَلِ؛ نتیجه علم، خالص کردن عمل است».(2)