داستان های مبارزه با نفس صفحه 81

فصل هشتم: مبارزه با کینه و حسد

اشاره

فصل هشتم: مبارزه با کینه و حسد

خداوند سبحان فرمود: «أمْ یحْسُدُونَ النّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ؛ آیا حسد می ورزند [یهود] با مسلمانان چون آنها را خدا به فضل خود برخوردار کرد». (نساء: 54)

امام صادق(ع) نیز فرمود: «إِنَّ الْمُؤْمِنَ یغْبِطُ وَ لایحْسُدُ؛ همانا مؤمن غبطه می خورد، ولی حسادت نمی ورزد».(1)

اصل حسد، از کوری قلب و انکار فضل الهی برمی خیزد که دو بال کفرند و ضرر حاسد قبل از آنکه به محسود برسد، به خودش می رسد، مانند ابلیس که ضررش به خودش رسید و لعنت ابدی شامل حال او شد و آدم به مقام نبوت رسید.

میزان عمل کسی که حسد می ورزد، سبک و جهنم ساز است و میزان عمل کسی که به او حسد ورزیده می شود، سنگین و بهشت ساز است. با توجه به این نکته، قابیل برادرش هابیل را کشت و خود را به جهنم انداخت و برادرش را به بهشت فرستاد.

اگر این صفت در جان شخص حسود ملکه شده باشد، موفق به توبه نخواهد شد و همیشه آرزوی ضرر زدن به دیگران را دارد که از او یا بهترند یا بیشتر دارند.(2)