توبه آغوش رحمت صفحه 176

وجود انسان به جای خدا قرار می دهد، و چهره ی معبودی به خود می گیرد، و انسان را به بردگی و اسارت می برد، و او را به جای اینکه عبادت و اطاعت خدا کند به عبادت و اطاعت خود وامی دارد.

« أَ رَأَیْتَ مَنِ اِتَّخَذَ إِلٰهَهُ هَوٰاهُ أَ فَأَنْتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلاً» (1).

آیا دیدی کسی که هوای خود را معبود خود گرفت، آیا تو می توانی به هدایت او اقدام کنی و نگهبانش از هلاکت باشی؟

انسان وقتی از ابتدای ورود به میدان حیات هرچه را دید خواست، هرچه را شنید دنبال کرد و به هرچه میل نمود در به دست آوردنش کوشید، شکم را بدون قید و شرط پاسخ داد، شهوت را بدون محاسبه جواب داد، در به دست آوردن ثروت و ملک و املاک و در به چنگ آوردن مقام، حق احدی را رعایت نکرد، در حقیقت به کارگاه ساختن بت هوا وارد شده، و پس از مدتی با دست خود موفق به بت تراشی شده و آن بت را در درون خویش جای داده، و خود را به عبادت بت خود ساخته اسیر و گرفتار نموده!

متأسفانه کثیری از مردم محصول عمرشان تبدیل باطن به بتخانه، و نتیجه ی تلاششان ساختن و تراشیدن بت هوا، و کارشان پرستش این بت است، که به قول عارفان بیدار دل:

مادرِ بت ها، بت نفس شماست

این بت پرستان، جان جانداری را محترم نمی دانند، برای آبروی کسی ارزش قایل نیستند، حق مالکیت احدی را رعایت نمی کنند، از ناموس یک مملکت گذشت نمی نمایند، برای خود هر چیزی را حق خود می دانند و برای دیگران