توبه آغوش رحمت صفحه 182

و اخلاق و عملی بطور مجبور نیست.

وجود گرفتاران گناه، آلودگان به معصیت، اسیران بند هوا که در طول تاریخ از گناه دست برداشتند، و از معصیت پاک شدند، و از بند اسارت هوا آزاد گشتند، دلیل بر این معناست که نه راه اصلاح بسته است و نه آدمی به حالات و افعال مجبور است.

این سلسله مسایل واهی، مطالب بی دلیل و گفته های بی مایه و منطق، از جانب کسانی در فرهنگ انسان راه یافت که می خواستند به خیال خود عذری برای آلوده بودنشان اقامه کنند، یا راه لذت گرایی را باز گذاشته، چهاراسبه به دنبال امیال و شهوات بتازند و دیگران را نیز دنبال خود ببرند.

اینان به پوچ بودن گفته های خود واقف بودند و هستند و می دانستند و می دانند که این گفته ها بدون دلیل، و دور از مایه های علمی و منطقی است، گرچه این سخنان را از زبان جامعه شناسان یا روان شناسان یا اساتید دانشگاههای شرق و غرب که در استخدام شهوات آنانند به خورد ملت ها بدهند.

« بَلِ اَلْإِنْسٰانُ عَلیٰ نَفْسِهِ بَصِیرَهٌ * وَ لَوْ أَلْقیٰ مَعٰاذِیرَهُ» (1).

بلکه انسان بر وضع ظاهر و باطن خود آگاهی کامل دارد، هرچند برای خود عذرهایی اقامه کند.

آیا کسانی که با تقلب و حیله، مکر و خدعه، پشت هم اندازی و ریا کاری به کاری دست می زنند، یا مسأله ی پوچ را با رنگ علمی به خورد مردم می دهند، یا چهره ی واقعی خود را پنهان می دارند، یا با گول زدن توده ی مردم میداندار زندگی آنان می شوند، یا ملت ها را به مکتب های بی مایه ای که به آن لعاب علم زده شده دعوت می کنند، به خود و مسایلی که به عرصه ی حیات بشر ریخته اند،