توبه آغوش رحمت صفحه 225

قبر از زمان مرگ تا روز قیامت است.

در کتاب شریف کافی از حضرت صادق علیه السلام روایت شده:

فی حُجُراتٍ فِی الجَنَّهِ یَأْکُلُونَ مِنْ طَعامِها، وَ یَشْرَبُونَ مِنْ شَرابِها، وَ یَقولُونَ: رَبَّنا اَقِمْ لَنَا السَّاعَهَ، وَ انْجِزْ لَنا ما وَعَدْتَنا (1).

ارواح مردم مؤمن پس از مرگ در حجره هایی از بهشت قرار دارند، از غذاهای بهشتی می خورند، و از نوشیدنیهایش می نوشند و می گویند: پروردگارا! هرچه زودتر قیامت را برپا کن، و به وعده هایی که به ما داده ای وفا فرما.

اعتقاد به برزخ که در صریح آیات قرآن و روایات مطرح است از زیباییهای معنوی است که با توجه به وضع نیکان و بدکاران در عالم برزخ، آثار مفیدی در حیات انسان دارد، و مایه ای برای ظهور تقوا و پاکی در ظاهر و باطن است.

محشر

مسأله ی قیامت و محشر، و روزی که اولین و آخرین برای رسیدن به جزای نیکی ها و بدیها در آن وارد می شوند حقیقتی است که تمام کتب آسمانی و انبیای الهی و امامان معصوم خبر داده اند.

اعتقاد به محشر و قیامت جزیی از ایمان، و انکار آن واقعه ی عظیمه مساوی با کفر است.

قرآن مجید در بیش از هزار آیه، و روایات و اخبار در فصلی بسیار مفصل موضوع محشر و قیامت را مطرح کرده اند:

« رَبَّنٰا إِنَّکَ جٰامِعُ اَلنّٰاسِ لِیَوْمٍ لاٰ رَیْبَ فِیهِ إِنَّ اَللّٰهَ لاٰ یُخْلِفُ اَلْمِیعٰادَ» (2).