توبه آغوش رحمت صفحه 275

« وَ لاٰ تَقْرَبُوا مٰالَ اَلْیَتِیمِ إِلاّٰ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ حَتّٰی یَبْلُغَ أَشُدَّهُ. . .» (1).

و به مال یتیم جز به آن صورتی که نیکوتر است نزدیک نشوید تا یتیم به حد رشدش برسد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

مَنْ قَبَضَ یَتیماً مِنْ بَیْنِ الْمُسْلِمینَ اِلیٰ طَعامِهِ وَ شَرابِهِ، اَدْخَلَهُ اللّٰهُ الْجَنَّهَ اَلْبَتَّهَ اِلا اَنْ یَعْمَلَ ذَنْباً لَا یَغْفَرُ (2).

کسی که جهت خوراندن و نوشاندن، یتیمی را از میان مسلمانان برگیرد، به طور یقین خداوند او را وارد بهشت می کند مگر اینکه گناه غیر قابل بخششی مرتکب شود.

و نیز آن حضرت فرمودند:

اِنَّ فِی الْجَنَّهِ داراً یُقالُ لَها دارُ الْفَرَحِ، لَا یَدْخُلُها اِلَّا مَنْ فَرَّحَ یَتامَی المُؤمِنینَ (3).

همانا در بهشت خانه ای است که به آن خانه ی خوشحالی گفته می شود، آن را وارد نمی شود مگر کسی که ایتام مردم مؤمن را خوشحال نموده.

اَتَی النَّبِیَ رَجُلٌ یَشْکُو قَسْوَهَ قَلْبِهِ، قالَ: أَ تُحِبُّ اَنْ یَلینَ قَلْبُکَ وَ تُدْرِکَ حاجَتَکَ؟ اِرْحَمِ الْیَتیمَ، وَ امْسَحْ رَأْسَهُ، وَ اَطْعِمْهُ مِنْ طَعامِکَ، یَلِنْ قَلْبُکَ، وَ تُدْرِکَ حاجَتَکَ (4).

مردی به محضر پیامبر شرفیاب شد و از سنگدلی شکایت کرد، حضرت فرمودند: علاقه داری دلت نرم شود و به حاجت خود برسی؟ به یتیم مهربانی کن، دست محبت بر سر او بکش، از غذای خود به او بخوران، دلت نرم می شود

1- 1) - انعام ( 6) : 152.
2- 2) - الترغیب: 3 / 347.
3- 3) - کنز العمال: 6008؛ تفسیر معین: 12.
4- 4) - الترغیب: 3 / 349.