توبه آغوش رحمت صفحه 276

و دست یابی به حاجتت برایت میسر می گردد.

حضرت علی علیه السلام فرمودند:

ما مِنْ مُؤمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَهٍ یَضَعُ یَدَهُ عَلیٰ رَأْسِ یَتیمٍ تَرَحُّماً لَهُ اِلّا کَتَبَ اللّٰهُ لَهُ بِکُلِّ شَعْرَهٍ مَرَّتْ یَدُهُ عَلَیْهَا حَسَنَهً (1).

هیچ مرد و زن مؤمنی از روی مهربانی دست نوازش بر سر یتیم نکشد جز آنکه به هر مویی که دستش از روی آن عبور می کند خداوند برایش حسنه ای می نویسد.

احسان به مساکین

مسکین یعنی انسانی که زمین گیر شده، و به ضرر و تهیدستی گرفتار گشته، و راه درآمدی برای او نیست.

بر مؤمن، وظیفه ی الهی و مسئولیت و تکلیف است که از مال خود به او کمک کند، و با حفظ آبروی او در رفع مشکلاتش بکوشد و به نیازهای او رسیدگی نماید.

قرآن مجید رعایت حال مساکین را واجب می داند، و رسیدگی به امور آنان را جزیی از عبادت حق به حساب می آورد، چرا که خداوند علاقه دارد مردم به مساکین توجه ویژه داشته باشند، و زمینه ی رفاه حال و راحتی معیشت را برای آنان فراهم نمایند.

بی توجهی به مساکین امری فوق العاده ناپسند، و بدون تردید بر اساس آیات قرآن مجید موجب عذاب سخت در روز قیامت است.