توبه آغوش رحمت صفحه 302

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند:

اَرْبَعٌ مَنْ اُعْطَیهُنَّ فَقَدْ اُعْطِیَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَهِ: بَدَناً صابِراً، وَ لِساناً ذاکِراً، وَ قَلْباً شاکِراً، وَ زَوْجَهً صالِحَهً (1).

چهار چیز است، کسی که به او داده شود خیر دنیا و آخرت به او عطا شده:

بدنی که در برابر آفات و بلاها و مصائب و سختی ها شکیبا باشد، زبانی که به ذکر خدا مترنم است، قلبی که شکرگزار حق است و همسری که شایسته است.

امام علی علیه السلام فرمودند:

جُمِعَ الْخَیْرُ کُلُّهُ فِی ثَلاثِ خِصالٍ: اَلنَّظَرِ وَ السُّکوتِ وَ الْکَلامِ، فَکُلُّ نَظَرٍ لَیْسَ فِیهِ اعْتِبارٌ فَهُوَ سَهْوٌ، وَ کُلَّ سُکوتٍ لَیْسَ فیهِ فِکْرٌ فَهُوَ غَفْلَهٌ، وَ کُلُّ کَلامٍ لَیْسَ فِیهِ ذِکْرٌ فَهُوَ لَغْوٌ (2).

خیر در سه خصلت جمع شده: نگاه، سکوت، گفتن، هر نظر و نگاهی که در آن عبرت نیست غفلت است، هر سکوتی که در آن اندیشه نیست بی خبری است و هر سخنی که در آن یادآوری واقعیات نیست بیهوده است.

طلب دانش

کتاب خدا و روایات برای علم و عالم و متعلّم ارزشی فوق العاده قایلند.

دانش: چراغ راه، حرارت عقل، بینایی و بصیرت، ارزش و قیمت و شرافت و کرامت است.

در این جهان و آن جهان رفعت و مقام و مرتبه و شأن، اختصاص به اهل ایمان