توبه آغوش رحمت صفحه 316

رسول حق فرمودند:

اَلْبُهْتانُ عَلَی الْبَریءِ اَثْقَلُ مِنَ الْجِبالِ الرّاسیاتِ (1).

تهمت بر پاکدامن، سنگین تر از کوههای استوار است.

غیبت

از زشت ترین امور و پست ترین برنامه ها بدگویی پشت سر دیگران است.

بیان اوصافی که در شخص موجود است و از اینکه مردم آن اوصاف را بشنوند به شدت ناراحت می شود غیبت است.

غیبت گناه سنگینی است و ارتکاب آن، روح را کدر و قلب را تاریک و باعث محروم شدن انسان از فیوضات الهیه است.

قرآن مجید مردم را از غیبت نهی می کند، و آن را همچون خوردن گوشت بدن مرده ی برادر مسلمان می داند:

«. . . وَ لاٰ یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَ اِتَّقُوا اَللّٰهَ. . .» (2).

از یکدیگر غیبت نکنید، آیا یکی از شما دوست دارد گوشت بدن مرده ی برادرش را بخورد؟ همه از این عمل کراهت دارید، روی این حساب از غیبت و بدگویی پشت سر هم به مانند کراهت داشتن از خوردن گوشت بدن مرده کراهت داشته باشید، پس در مسأله ی گفتار، تقوای الهی را رعایت کنید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به ابو ذر فرمودند:

یا ابا ذَرٍّ، اِیّاکَ وَ الْغیبَهَ، فَاِنَّ الْغیبَهَ اَشَدُّ مِنَ الزِّنا. قُلْتُ یَا رَسُولَ اللّٰهِ! وَ مَا الْغیبَهُ؟