توبه آغوش رحمت صفحه 325

و نیز آن حضرت فرمودند:

اَلْعامِلُ بِالظُّلْمِ وَ الْمُعینُ عَلَیْهِ وَ الرَّاضی بِهِ شُرَکاءُ ثَلاثَه (1).

آگاه به ستم که به دفاع از مظلوم برنمی خیزد، و کمک کننده به ستم و راضی به ستم، هر سه در ستم ستمکار شریکند.

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

وَ اللّٰهِ لَوْ اُعْطیتُ الْاقالیمَ السَّبْعَهَ بِما تَحْتَ اَفْلاکِها عَلیٰ اَنْ اَعْصِیَ اللّٰهَ فی نَمْلَهٍ اَسْلُبُها جُلْبَ شَعِیرَهٍ ما فَعَلْتُهُ (2).

و اللّٰه قسم، اگر اقالیم هفتگانه ی عالم را با آنچه که زیر افلاکش قرار دارد به من بدهند تا خدا را در گرفتن پوست جوی از مورچه معصیت کنم، این ظلم و ستم را مرتکب نمی شوم!

خشم و غضب

بدون تردید خشم و غضب در غیر مورد حق، و عصبانیت و از کوره در رفتن در برابر پیشامدها، یا اشتباه زن و فرزند و اقوام، یا آزار غافلان و جاهلان از برادران دینی، حالتی شیطانی و برنامه ای ابلیسی و کاری ناپسند و عملی ناشایسته است.

فرو خوردن خشم و خودداری از عصبانیت برای هر مسلمانی لازم و ضروری است، چرا که انسان در فضای خشم و غضب دچار بسیاری از معاصی و گناهان می شود، و چه بسا مرتکب اعمالی شود که جبرانش غیر ممکن