تجربه شیرین ندامت صفحه 12

گناه نشانه کفران ، و سرآغاز از دست دادن نعمت

افرادی که نعمت های خداوند را در مسیر نافرمانی او به

کار می گیرند ، باید از آن روزی بترسند که ناگهان غضب خدا آن ها را دریابد و نعمت هایش را از آنان بستاند . چرا که به کار نگرفتن نعمت های خداوند در مسیری که او می پسندد و صرف نمودن آن ها در معصیت و نافرمانی خداوند ، ممکن است یک نوع دهن کجی به خدا و امام زمان (علیه السلام) و نشان آشکاری از کفران نعمت ها باشد .

پر واضح است ، اگر کسی نعمت های خداوند را در غیر مسیر خوشنودی او صرف نماید ، نعمت هایی را که در اختیار دارد ، از دست خواهد داد و خود را مستحق عذاب خداوند خواهد ساخت .

او خود ، در منشور آسمانی اش ، به صراحت چنین اعلام می کند :

( وَ اِذْ تَأذَّنَ رَبُّکُم لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاَزیدَنَّکُم وَ لَئِنْ کَفَرْتُم اِنَّ عَذابی لَشَدید ) . (1)

( به یاد آورید ) هنگامی را که پروردگارتان اعلام داشت : اگر ( نعمتم را ) شکر گویید ، بر شما خواهم افزود و اگر ناسپاسی کنید ، مجازاتم شدید است .

آری ! ناسپاسی و کفرانِ نعمت های خداوند ، و به کار گرفتن آن ها در مسیری که او دوست ندارد و بلکه مورد غضب اوست ، علاوه بر این که موجب می شود بنده ناسپاس نعمت هایی را که در اختیار دارد از دست بدهد ، باعث گرفتاری او نیز می گردد .

خداوند ماجرای اقوامی را که به خاطر ناسپاسی و کفران ورزیدن هلاک شده اند ، چنین حکایت می کند :

( وَ اِنْ مِنْ قَرْیَه اِلاّ نَحْنُ مُهْلِکُوها