تجربه شیرین ندامت صفحه 254

خدایا ! شیعیان ما از شعاع انوار ما و باقی مانده گِل ما آفریده شده اند و گناهان بسیاری انجام داده اند ، در حالی که پشت گرمی آن ها به محبّت و ولایتی است که نسبت به ما دارند . اگر

گناهان آن ها بینِ تو و ایشان است ( واجبی را ترک کرده و یا حرامی را مرتکب شده اند ) از آن ها در گذر که ما راضی گشتیم ، و آنچه از گناهان ایشان که مربوط به خودشان و حقوقی است که بر یکدیگر دارند ، خودت بینشان اصلاح فرما و از خمس ما به آنان عطا کن تا از یکدیگر راضی گردند . وایشان را داخل بهشت گردان و از آتش دورشان ساز ، و در غضب و عذاب خویش بین آن ها و دشمنان ما جمع مگردان .

بنابراین یکی از عنایات امام زمان (علیه السلام) در عصر غیبت به دوستان و شیعیان این است که برای گناهان آنان استغفار می کند ، برای آمرزش ایشان دعا می فرماید و با دعاهای خویش ، آتش قهر خداوند را از آن ها دور می سازد .

1 مفاتیح الجنان ، زیارت حضرت صاحب الأمر (علیه السلام) .

2 العبقریّ الحسان ، ج 2 ، ص 149 .

تقاضای استغفار از امام زمان (علیه السلام)

در این راستا ، یکی از وظایف شیعیان ، در ارتباط با گناهان و کردار ناپسندشان این است که از مولای خویش عذر خواهی کنند و از درگاه با جلالش بخواهند که برای آنان استغفار کرده و از خداوند برایشان عفو و بخشش بخواهد ، تا زودتر به آمرزش خدای خویش دست یابند .

تردیدی نیست که دعای آن ذات مقدّس مستجاب و در خواست حضرتش در پیشگاه خداوند ، پذیرفته است .

از این رو قرآن راه دست یافتن به آمرزش و پذیرفته شدن توبه را برای مسلمانانی که در عصر

رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) می زیستند ، در این می بیند که بعد از توبه و استغفار ، محضر آن حضرت برسند ، و از آن بزرگوار بخواهند که برای آنان استغفار کند :