تجربه شیرین ندامت صفحه 42

امیرالمؤمنین (علیه السلام) در سخن پرباری به اصبغ بن نباته فرمودند :

ما جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلاّ لِقَسْوَهِ القَلُوبِ ، وَ ما قَسَتِ القُلوبُ إِلاّ لِکَثْرهِ الذُّنُوبِ . (2)

اشکها خشک نمی شود مگر به خاطر قساوت دل ها ، و دل ها را قساوت نمی گیرد مگر به خاطر زیادی گناهان .

این نمونه ای است از سلب توفیق نسبت به اعمال عبادی و کمالات معنوی که خود عقوبت بزرگی برای مؤمن به شمار می رود .

امام صادق (علیه السلام) در سخنی زیبا ، به نمونه دیگر این نوع عقوبت گناه که توفیق نیافتن بر نماز شب و مناجات با خدای مهربان در سحرگاهان است اشاره کرده و می فرمایند :

إِنَّ الرَّجُلَ یُذْنِبُ

الذَّنْبَ فَیَحْرِمُ صَلاهَ اللَّیْلِ ، وَ إِنَّ الْعَمَلَ السّیْئَ أَسْرَعُ فی صاحِبِه مِنَ السِّکّینِ فِی اللَّحْمِ ! . (3)

به راستی که مرد گناه می کند و به خاطر آن از نماز شب محروم می گردد . چرا که عمل بد در صاحب آن ، از چاقو در گوشت زودتر اثر می گذارد .

رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) نیز ، با عنوان جامع تری به این نکته ( سلب توفیقات معنوی و علمی ) اشاره می فرمایند :

إِتَّقُوا الذُّنُوبَ فَاِنَّها مُمْحِقَهٌ لِلْخَیْراتِ ، وَ إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیْنسی بِهِ الْعِلْمَ الَّذی کانَ قَدْ عَلِمَه ، وَ إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیَمْتَنِعُ بِهِ مِنْ قِیامِ اللَّیْلِ ، وَ إِنَّ الْعَبْدَ لَیُذْنِبُ الذَّنْبَ فَیَحْرِمُ بِهِ الرِّزْقَ وَ قَدْ کانَ هَیِّناً لَهُ . (4)